İnsan var

Yapmak, yaratmak için

Yaratılmıştır

Durursa

Soluksuz kalır

Üretmezse morarır

Ruhu

Kansız kalır

 

Vermek, değiştirmek ister

Yoktan var etmek ister

İnsanlara dokunur

Acıyı sezdiğiyle okur

Kayıtsız kalamaz ona

Gidermek

İyileştirmek

İster

 

Çekinmez

Ortaya atılmaktan

Çıkan ilk ses

İlk itiraz olmaktan

Çoğu zaman

Bir yabancı için

Kendini

Yakar diri diri

 

Aklından düşünceler taşar

Merhameti

Yamacındakine

Yetmez belki

Ama

Dünyayı sarar

Isınır insanlar

Yeniden umutlanırlar

 

Görünen kısmı yaptıklarının

Kılavuz istemez

Paylaşmadıkları

Seyirci kabul etmez

Elini tuttukları bilir sadece

İyiliklerini

Reklamdan

Gösterişten

Hiç ama hiç

Hazzetmez

 

Duygusaldır

Kırılgandır aslında

Belki içten içten

Kendi gibi

Birini bekler

Ki çıksın yoluna

Aldım verdim için değil

Sohbet, muhabbet aşkına

 

Ne var ki

Onun gibi değil dünya

Çivisi çıkmış

Aklı beş karış havada

İnsanlık başka hesaplarda

İnsanlar hep hesaplarda

 

Kendini anlatmak

İstemiyor artık o da

Okuyor

Yazıyor

Kendi kuytusunda

 

Usandı

Küçük kafalara

Kendi çabalarıyla

Doğru yolu

Buldurma sevdasından

Çabuk taşar oldu sabrı

Sesi de

Ara ara yükselir

Gürler, çağlar

Suskun birikintiler

Bazen zehir kusar

 

Konuşmuyorsun diyorlar

Bir de

Üstüne gidiyorlar

Nasıl sitemciler!

Anlatmıyorsun derdini

Diye yakınıyorlar

Sanki açsa ağzını

Her işi bırakıp

Yardıma koşacaklar

İnsanlık hesaplarda

İnsanlık bencil

O biliyor

 

Pes etmedi ama

Canını nasıl da güzel taşıyor

Kafası serin

Hayatı kendinin

Borcu yok kimseye

Kararları desen,

Anason kokar belki

Biraz da

Sigara dumanı

Geçer içlerinden

Ama

Onlar da

Sapına kadar

Kendinin

 

Güzel kısmını gör hayatın

Derken

Gülüyor

Biraz acı

Biraz sahici

Dövülmüş taşlarını

Hatırlatıyor

Bildiğin o

Sahilin

Dalgalara teslim taşları

 

Yontulan her köşenin

Bir hikayesi var

Yürek bilir

Dil susar

Brüksel, Temmuz 2014