Biliyorum yazamadım bir zamandır

Belki seni ihmal ettim

Daha derininden de kendimi aslında

Biz duruyoruz ama sağlam

O konuda hiç kuşkun olmasın n’olur

Biz bize sahip çıkmaya yeminli

Sahip çıkmaya mecbur

Dünyanın işi de zor be kalbim

Doğru bildiğine mi inansın

Gördüğüne mi

Şaşalıyor da, haklı

Tökezleyerek de olsa dönmekte gariban…

&

Bilirsin

Daralan çemberlerle hiç barışmadı gezgin ruhum

Ötekileştirenlerden hep uzak durdum

Lakin yeryüzünün küçülesi tutuyor bazen

En istemediğin ot arsızca dibinde bitiyor

Kaynayan kirli kazanlarının toksik buharı

An geliyor

Bilinç siperlerini delip

Midene midene vuruyor

Korkma sakın kalbim

Öğreneceğim

Buradan sonra da bir yol var

Yolun varlığına inandım ya, yeter

Onu er geç bulacağım…

&

Farkındayım yazamadım bir zamandır sana

Yazamamak özlememek değil bilirsin

Bazen hele

Tam da o yüzden

Özlem dimdik yoluna durduğundan

Yazamazsın

Ürkütmek istemez yüreğin sevdiğini

Onun duyacağı senin kulağına değer erkenden

Ürperdiğinle kalır

Yazamazsın

Sözcükler hep dostundu diyeceksin, doğru

Fakat an geliyor ki öyle yoğun

Sanki bir güne üç yaşam sığıyor

Çarpıldım mı

Eğrildim mi

Evrildim mi bilmiyorsun

Diyesin yok değil, hep var

Hatta bazen bağrış çağrışa bağlayasın da peşinden

Fakat an geliyor ki öyle yüklü

Bazen her cephe aynı anda yanıyor

Yaşadım mı

Kaçırdım mı

Vuruldum mu bilmiyorsun…

&

Söze dökesin yok değil, hep var

Yapabilsen hatta

Sende kanayana da merhem olacak şiir

Kalemine sarılıp susuyorsun öylece

Yüreğin sol kulağına fısıldıyor diyeceğini

Sağ kulağın dudağına yasaklıyor sesi

Aranızda kalacak yeminiyle

İnattan da değil inan

Fakat an basıyor ki bazen öyle yoğun

Sanki içine üç yaşam akıyor

Öyle baş döndürücü ki olan biten

Nasıl anlatsan

Ne desen

Biliyorsun

Yetersiz kalacak…

&

Peki niye şimdi sorarsan

Niye bugün

Eksik gedik de olsa yazdın

Dün cesaret edemediğine

Niye bugün atıldın?

İki yürekli ses duydum da ondan kalbim

Susmak yerine konuştular

Kirden kazandan değil

Bildiğimiz dilden konuştular yumuşacık

Tam da değildi anlattıkları

Yarasız hiç değildi

Kulağı değil yüreği esas alıp konuştular

Hayallerim avucuma batar olmuştu bir zamandır

O sesler kalemimi hatırlattılar…

Brüksel, Nisan 2023

Söyle

Kimi tuttun aklında o sabah

Gönlünden kim seslendi sana

Bu şehir ki daha dün tanışın oldu

Daha dün buraya ayak bastığında

Hiç

Ama hiç

Hatıran yoktu

Yeniye susamıştı yüreğin

Henüz görmediğinle çarpışasın vardı

Bodoslama dalmak istedin içine şehrin

Donanımlı dalgıç gibi değil de

Oltanın kancasının söküp alamadığı

Yaşam sevdasıyla o ufacık balığın

&

Hatırla bak

Ne dedin kendine gelmeden önce

Önüme açılan herhangi bir yolda

Yürüyesim var dedin

Bir başıma yürüyesim var dedin

Ne yanımda

Ne kafamda

Bir başka varlıkla

İlerleyesim var

Ağır ağır önce

Tempolu ardından

Dümdüz yahut dolanarak

Yürüyesim var dedin

Hesapsız

Ve hesabını vermeden adımlarımın

Kendime dahi danışmadan bu sefer

&

Ve akşamında o günün

Afacan ve masum yorgunluğuyla

Tüm gün sokaklarda oynamış bir çocuğun

Kucak açmak istedin

Upuzun ve deliksiz bir uykuya

Hafızasız bir yatakta

Sarmaş dolaş geçirmek istedin geceyi

Upuzun ve deliksiz bir uykuyla

Bodoslama dalmayı umut ettin içine

En atılgan düşlerin

Donanımlı dalgıç gibi değil

Katıksız keyfiyle daha çok

Canını az önce kurtarmış istavritin

Akan suyla bakıştınız

Yastığa değmeden başın

Kafi değil mi dedi bu an

O gideceği biliyordu

Sen tutulamayacağı ezberlemiştin yıllarla

Yeter de artar dedin

Yeter de artar, farkındaysan

&

Akşamki oyundan bir sahne dürttü omzunu

Tiyatro salonunda hani dün

Korku, aşk ve cesaret derken oyuncu

İlkinde gezindiğin yıllar geçti aklından

Alabildiğine kendinden uzak

İkincisi, aşk

Önce savurdu

Sonra avuttu

Derken büyüttü seni

Cesaret deyince oyuncu

İstavrit dürttü omzunu

Hani kılpayı kurtulur kurtulmaz ölümden

Denizine geri dönen

Yargısız ve hesapsız

Gülümsedin hayata

Yürüyesin vardı bilinmedik bir yolda

Akan su gibi olasın

Ağırlaşmayan

Ağırlaştırmayan

Kimi tuttuysan aklında

Bıraktın

Her ne saat açılırsa gözlerim

Sabah o saattir dedin

İlk de o anki ışık…

Lyon – Brüksel, Ocak 2023

Sıcak bastı Kasım’ın ilk günü

Bilemiyor insan

Bağrına mı basacaksın umursamaza bağlayıp

Bu yitik, kafası karışık güneşi

Ne yaşarsak yaşayalım

Böyle beklenmedik

Artımıza yazılır diyerek

Günü mü kurtaracaksın emekleyen çabanla?

Şiir mi yazacaksın yoksa?

Bildik değil diye bu sahte bahar

Hiç hiç bildik değil diye

Normal değil dememek için çırpınarak

Çünkü normal sorgulanır oldu nicedir

Şiir mi yazacaksın yoksa?

Nostaljik değil aydın olduğunu

Tekrarlayarak kendine içinden çok kere

&

Akşamlar beşte inerken

Üşümemek

Ürpermemek hatta

Neredeyse canını yakacak

Üstüne bir telefon çalacak öylesine masum

Dostun, can dostun

Ki

Ne kadar çekti bu ara

Ki

Artık soluk alsın istiyorsun

Hem nasıl hakkıdır

Yeni bir haber almış, anlatıyor bugün

Tatsız ki ne tatsız

Neyi nereden buluşturup

Nasıl süreceksin yarasına?

&

Yalan yok

Sen de duyunca

Dondun kaldın

Bazen hayat çok hain be

Bazen hayat sıklıkla

İnatla

Adaletsizce

Hain

Seni yeterince sevmeyen birini

Sevmeye devam etme ısrarın belki hayat

En azında bugün

Bugün öyle hayat

&

Kendini unutmazsan varsın

Kendini yarı yolda bırakmazsan

Eksik gedik de olsa

Yoldasın

Bazı gün gülmeyeceğiz,  gülemeyeceğiz anladık

An gelir ağlarız da doya doya

Yaşanan gerektirir

Utanılacak şey de değil

Hıçkıra hıçkıra ağlayabilirsen eğer

İnsanlığın dile gelir

&

Nefes aldığımız sürece var olmak

Seçimimiz

Bugün benim için zor

Biraz var biraz yokum aranızda

Dedim size de demin

Sıcak sonbaharlar canımı yakıyor benim

Dostlarıma yetememek de

Güçsüzlüğümü dinliyorum bu akşam

Gücümü de aynı anda

&

Bu akşam kaldırımda oturuyorum sessiz

Saat beş

Hava mis

Kasım 1

Ürpermiyorum

Bazen hayat çok hain

Bazen kimseye yetemiyorum

Beni yeterince sevmeyen birini

Ne pahasına olursa olsun

Sevmeye devam etme ısrarım belki hayat

Tamam öyle olsun

Anladım ve varım

Duyuyor musun Hayat?

Anladım

Bildik değil bu sahte bahar

Ötesini de diyesin yok belli ki bana şimdi

Madem istedin, isabet

Bakıştık işte bu akşam

Gördün de kirpiğimde, yanağımda akarken

Ben hala varım

Ölümüne seviyorum seni

Gerisi sende

Gerisi senin kararın…

Brüksel, 1 Kasım 2022

Bir susuzluk ki bu sıcakta

Koysam okyanuslara sığmaz sanıyorum

Bu hissi

Akar mı artık

Onu da bilmem, ne yalan söyleyeyim

Çıkıp dökülür mü soralım

Çıkıp dökülmek ister mi biriktiği yerden

Gidesi varsa da

Yoksa da

Gidebilir mi gerçekten?

Katılaştığıyla mı kalır

Kalır da

Mühürler mi kendini de

Buraları da

İlelebet?

&

Suskunluğu derinime işleyen şiddet

Dile gelişi yürek yangınının

Öyle sarsıcı ki hayali

İçinde tuttuklarının

Demeye niyet edebileceklerinin

Senin yaşamına sığmaz

Benim soluğum yetmez

Keşke dersin ucundan, kenarından duysam

İçimde çınlayışını duysam

Kendine saklayası olanlarının

Karıştırmıyor artık

Anlatmaktan bıktıklarını

Duya duya işitmez olduğu yalanları

İçi boş heceleri

Pisliği

Hesapçı sinsi adımları

Yapış yapış gülüşleri

Göre göre

Tekrar tekrar

İnsanlığından utandıklarını

Her solukta küçülmeyi hüner sayanları

Hiç getirmiyor yanında

Sofralarında yoklar onlar

Cümlelerinde hiç

Yüreğinden uzak

Hatıralarında asla

&

Neyseki sevesi gelenler var hep

Kimi cidden sarsıcı sevda olduklarından

Senden benden ışıltılı

Kendinden aydınlık

Hem de öylesine doğal belirenler hayatında, çabasız

Hak edenler o coşkuyu

Defalarca

Aynı anda

Tekrar tekrar

&

Diğer yandan

Neyseki sevesi var hala

Ve niye bilmem

Mevsimsiz gelen doluyu

Karanlığı bazen

Beklenmedik anda çekip gidişini aşkın

Ansızın basan ayrılığı

Kupkuru

Düpedüz ve çırılçıplak kaçışını mucizenin

Apar topar

Sevesi var

Sahip çıkası var

Belirsiz sonla biten bir filme

Soru işaretindeki şiirsel gerçeğe

Beste yapma cesaretine sanatçının

Uyaksız ve isyankar bir dizeye

&

Sabah dörtte uyanmış geçende

Bu ara oluyor bazen dedi

Sık oluyor hatta

Savaşmıyormuş da artık

Bu durumla

Her neyse

Geceyi delen o meret

Kitaba vuruyorum dedi

Uykudan çalınan edebiyatla dolsun

Hayat Hanım da, kitaptaki

Zehirden bahsetmiş zaten

Ve baldan

Ki ikisi de

Hayata dair

Yan yana

Tadına varmak esas diyor

Başka da

Bir şey demiyor…

Brüksel, Temmuz 2022

Benim bir suçum yoktu bu oluşumda

Hatırla, tek dize bile yazmadım bize dair

Nicedir çok pis susuyorum hatta

Hayal tutkunuyum oysa ben, anladın

Senden yana kuramıyorum işte

Cesaret eksi ben sana gelince

Hissetmediğimden de değil

Sen söyle

Aradım mı bir nasılsın için

Yolumu olsun geçirmedim yolundan

Saymaya kalkmadım

Kaç kez rüyama düştüğünü sesinin

Uyanıkken ya da değil

Kaç kez bilsen aslında

Yanıp söndü sözlerin

Serseri kıvılcım deli

Azmettirici tını

Zihnimde ve parmak uçlarımda sevdiğim

Yalanladığımdan, yok saydığımdan değil

Bu kez tamamen çekimserim

Sorumlu hiç, hiç değil

*

Kabul bazen

Bile bile lades giderim

Bodoslama dalarım aynı katı duvara

O kırmızı bisikletten defalarca düşerim

Kırmızıya ölürüm çünkü

Bisiklete de benzer nedenden

Akıllanmaz darbelerden miras morluklarım var

Bazıları da tekrar tekrar belirir

Aynı yerlerimde

Kendimden özür diler bulurum

Bazen kendimi

Hak etti çünkü

Hak ettim çoktan

Lakin bu sefer

Bu sefer bende suç yok biliyorsun

Belama soyunmadım

Belamız bile demedim hiç dikkat edersen

İteklemedim o yarı açık kapıyı

Eşikten adımımı atmadım

Bilakis çektim gittim

*

Gittim

Kalbimin muazzam kabartılı dalgalarını alıp

Sen de bir ada

Volkan gölgesinde ürkek ve bir o kadar da vahşi

Birkaç kez o baştan çıkarıcı şehir

Tutkuyla, hem nasıl sevdiğim

Ki sağ sol taradım oraları

Ben diyeyim önce Ren nehri

Sonra fırtınalı bir dağ köyü tırmandığım

En son Akdeniz’in eteği

Dün gece kavuşup

Bu sabah uyandığım

Sökerse o söker dediydim, son çare

İsterse eritir bütün olasılıkları içinde

Bitersin başlamadan

Biteriz senle ben

Biz iki Deniz bakışırken

*

Akdeniz

Sarılmadı, sarmadı desem yalan

Güneşi dolamadı boynuma desem yalan

Lakin adı üstünde Deniz

Lakin adı üstünde Derin Mavi

Kural mı tanımış

Boyun mu eğmiş

Kimden çalıp kendine yamamış bunca zaman

Dinledi dinlemesine

Anladı içimin ne çektiğini

Suçum da yok deyince bu oluşumda

Güldü çok üstüne

Sahi suça mı takıldın dedi

Suça mı takıldın sen bu oluşumda?

Kırmızıya ölürüm mü demiştin küçük kız?

Bisiklete de benzer nedenden…

Nice, Nisan 2022

Senli

Benli hayaller

Gerçeğe inat

Gerçeğe rakip

Akın akın da basıyorlar zaten isteklerim

Bildiğinden de iştahlı rüyalarım

Kavuşmaktan öte yaşamak üstüne beraber

Yeminlerimi yırtmadım sana

Sözüm hep söz

Dilimin yanığı keskin o tatlı hovardalıklardan

Acıtmıyor artık dersem inanma

Hissetmiyorum desem yalan

Yaralanmayan sobe!

&

Kabullendim mi zamanı?

Az biraz sadece

Deniyorum diyelim

Kırışıklıkları da

Anlatasım var benim sana bunları bir bir

Görüşünce …

Gözüm uzakta ama şimdi gözünden

Bilmiyorum kaç sınavdan geçti yüreğin

Son buluşmamızdan bu yana

Çağırdığında bitemiyorum ki yanında

Konuşsam duymana saatler var

Buruluyor insan işte bazen

Olamamaktan, yetememekten

Zaman hain

Dönem gönüle yük bu dönem

&

Yüreğim buruşuyor benim de işte

Diyordum ya sana geçen gün

İsyanlar çok sık bulur oldular beni

Sabah dört uyanışlarımda

Babamın bahsettiği mide suyuyla tanıştım

Hani ancak

Sarı leblebiyle durulan

Elekte sallayasım geliyor bu dünyayı

Ya da şarap şişesine tıkasım

Hak edenle hak alanı karşılaştırıp

Hiddetleniyorum gece vakti

İkindide ve sabah

Lakin benim de sana yükleyesim yok bunları

Sesini duyduğumda

Sesine sarılmak yerine

Ki ne hoş konuşmalarımız

Ne derin yazışmalarımız

Kendimi anlıyorum seni sevdikçe

&

Bugün aşık olduğum şehirdeyim

Sabah erken vardım maskeli ve uykusuz

Sağ gözümde tipsiz bir arpacık

Şehri üzgün gördü sol gözüm

Yağmurla alakası yok diyor üstelik

Birikmiş yük diyor şehir, bezginlik

Umut kırıklığı

Geçecek dedim ben ona

Salla

Salla, çünkü buluştuk bu imkansızda

Neyse ki ben varım ve hala buradayım

Neyse ki sen varsın ve bendensin

Yeni yaşıma üç var ve beraberiz

Tekrar tekrar aşık olmayı öğreten yerdeyiz

Bırak dünya bildiğini okusun

Biz de

Kalbimizin önünde kim durabilir ki?

Paris, 26 Kasım 2021

Hep bil ki yüreğin senin

Yolunu desen

En ışık

En sen

Çizesin istiyorum

Hani tam da en sugötürmezinden

Hissettiğin gibi şu an

Dikkat et yarın sabah demiyorum

Uyanınca demiyorum

Ayılınca demiyorum

Tam da işte şu an

Seni yirmili yaşlarında görmüşken yeniden

Sana bakan ben

O yaşlara dönmüşken sayende

İmkansızı olağana bağlayıp

Yangın da katmışsan içine

Sel de

Yırtına – ağlaya – kudura

İsyanlar ve delirmeler içinden

Buralara aktıysak birlikte

Yükseklerde öğütüp ince ince

Yine de sığdıramadıysak çekmecelere, çukurlara

Dolmuş defterleri

Artık suya saldıysak ki yelken açsınlar

Kapanmayanlardan konuşmuşsak açıkça

Kaçmadan sızıdan

Büyüye büyüye beraber

En ummadık buluşmalarda

Sevdiysen kişiyi

Ya da sadece anı

Veya fısıltısını tek bir hissin

Tılsımı çarptırdıysa yüreğini

Gölgelerden yıldıysan, hem de nasıl

Sövesin varsa çivisi çıkmışa

Diyesim var ki bırak

Bırak hepsi olacağına varsın

Sorgularını sal rüzgara

Havalanıp gelsinler

Sevdiysen kişiyi

Ya da sadece anı

Yeter

İnan yeminle yeter

Sıyrıl gerisinden

Gözünü seveyim terk et

Belki bir dönemdi diyeceksin

Belki bir an

Değer

İstersen tüm bir yaşam

Seninki

Ve ötekiler

Ben şairim sadece

Ya da falcı de istersen

Gözlerimi okşuyor ışığın, ışığınız

Beraber

Tek soluk

Kahve fincanına eğilen

Sanki… diyeceğim en fazla

Ya da umarım…

Gördüğüm

Senin de bildiğindir derinden

Ana yansıyıp

Geceye dökülen…

Paris-Brüksel-Ege, Ağustos 2021

Saymaya çalıştım günleri

Sen ve benden sonra geçenleri

Koşuşup saklandı çoğu

Aramıza girdikleri için mahcup

Cesaretlerinden deli

En arsızı kendini çarptı

Yüzle, binle, çokla

Öyle de yordular ki ölçüleri

Aritmetiğin felsefeye dönesi geldi

Felsefeminse boş boş gülesi

Sonuç sebepten bağımsızım dedi

Dün Orada olduğumuz için

Değiliz işte Burada

Buradayız lakin

Her renk buradayız gölgelerimizle

Gölgelerimiz senin gözlerinde

Benim ceplerimden taşıyorlar

Yanıtının yolunu dahi bilemediğim o masum sorunda

Gölgelerimiz bizi ayıra ayıra bağlayan

Ne uzun

Ne yoğun

Ne derin

Ayrı kaldığımızı anımsatan

*

İlk kez geliyor gibiyim sana

Hiç rastlaşmamış sanki yollarımız

Malumdan önce

Hiç değmemiş sanki bakışların bakışlarıma

Tenin tenime

Hiç kavuşmamış, kavrulmamışız sanki beraber

Bu hayat ve öncekinin nüshalarında

Biz yokmuş gibi

Anlıyor musun ne acı

Biz hiç olmamış ve hiç olmayacakmışız gibi

Ne senin yaşattıklarında

Ne benim yazacaklarımda

Hiç kucaklamamışsın sanki beni

Hiç değmemiş soluğun soluğuma

Seve seve hiç yok olmamışız gibi

Anlıyor musun bu

Ne korkunç

Ne inanılmaz

Ne feci

Doğacak mıyız yeniden

Bilmiyorum

*

Yıprandın mı bensiz

Yoruldum mu

Dolduk mu

Hangimiz taştı ikimiz için de

Biriktirdiklerini fısıldayacak mısın kulağıma

Dinleyesin var mı beni

Yeniden keşfedesin gelir mi

Dokunasın ya da huysuz tedirginliğime

Dikenli ürpertisine yüreğimin

Yaralarımı gösterebilir miyim sana oldukları gibi

Bakabilir miyim seninkilere

*

Hoşgeldin diyen sesini duydum kuzey garına varırken

Trenden sıyrılıp sana attım adımımı

Soluğun soluğum oldu yeniden

Bize bastım ayağımı

Oradaydın

Hiç ayrılmamışız gibi değildi

Yalan yok

Hiç kıvranmamışız gibi değildik

Yokluğun, eksikliğin, yetinemezliğin kokusu öylece üstümüzde

Ruhun şahlanası var

Beden hala kanıyor derinden

Muazzam üşüyor içimiz

Lakin yetti

Artık örtünmek istemiyoruz

*

Hoşgeldin diyen sesini duydum kuzey garına inerken

Öyle de hoş buldum ki bilsen

İnan çok varasım vardı benim

Varasım ve bulasım bizi

Soluğum soluğuna değdi

Ne gerçek

Ne muhteşem

Ne mucizevi

Kaç yıl daha ve nasıl

Hangi yollardan bilmem

Hangi maceralardan

Doğacak mıyız yeniden bilmem

Önemli de değil inan şu an

İnan sadece varasım vardı benim bugün

Varasım ve bulasım bizi

Nefesin karşıladı nefesimi

Yaran kucak açtı yarama

Ne haldeysek

O halde kucaklaştık

Ne uzun

Ne yoğun

Ne derin

Dün Orada olduğumuz için

Değiliz işte Burada

Buradayız lakin

Ne gerçek

Ne muhteşem

Ne mucizevi

Paris-Brüksel, Temmuz 2021

Söz veremiyoruz şimdilerde

Gördük ki her gün farklı

Anladım, çözdüm

Diyemiyoruz öyle eskisi gibi hevesle

Haftaya görüşürüz

Atlar gelirim, sen iste yeter

Hele hele

Gözlerinden öperim

Diyemiyoruz işte eskisi gibi

Nasıl diyeceğiz?

&

Esip gürleyemiyoruz şimdilerde

Oldurmak, kotarmak istesek de

Yavaşız mecburen

Eylem fakiriyiz

Yakını düşlerken uzakta

Gidesimiz varken evcil tutsak

Derin nefesleri ala vere bitkin

Şükrediyoruz yalan değil

Yetinmenin alfabesini de söktük

Sorumluluğa asılmak dersen

Denemedik mi her gün?

İnsanız ama işte sonunda

Coşmak da geliyor içimizden

Sarhoş olmak da ara da dostlarla

Basıp gitmek istemiyorum diyen var mı bilmem

Şanınca akıp da keşfetmek istemeyen?

&

En olduranlarımız bile hayli mahcup şimdi

Bir dur bakalım hali

Nasip kısmet

Şartlar çizelgesi

Akrobasisi her gün yeniden yazılan denklemlerin

Dengeler hiç bu kadar laçkalaşmamıştı sevdiğim

Elini ver elime de gidelim derdik

Ne muazzam mucizeymiş o tatlı kararlar

Ne muazzam mucizeymiş tenin özgür masumiyeti

&

Söz veremiyorum şimdilerde

Çağırırsan yarın yanındayım bile diyemiyorum sana

Seni bırak kendimden esirgedim Akdeniz’in tuzunu

Yüreğimi korumaya kalktım heveslerimden

Şükrediyorum tabii

Şükrediyorum elimizde kalanlara da elbet

Gözün göze temasına duacıyım

Soluk yıprandı yalnız maratonunda sabrın

Soluk çok feci isyanlarda

Hak etmedi de biliyorsun bu olan biteni

Hak etmedi

Bu yargısız hükmü

Bu bitmek bilmez hücre hapsini

Soluk özünü özlüyor

Başka soluğa değesi var

Benim de…

Brüksel, 1 Mayıs 2021