Sen

Ne ara

Ne hışım

Ne heves

Dalıverdin bu bizliğe?

Hayat iki düz dedin

Bir ters

Ne ara alıştırdın beni

Düne kadar

Kuytuda

Kuluçkada sabreden

Bizliğe?

Ne zaman kuşattın söylemi

Usulca hükmettin ana

Üfledin de dinledi

Şaşasım var

Dünya biliyor

Büyük harfler ve ünlemlerle

Şaşasım var

Hayran olasım var

Gündeliğin şahaneliğine

Çok acayip

Çok çarpıcı ruhun

Uyurgezer biraz

Duru

Derinliğince

Devirdin ya tek tekmede sorguları; pes

Yittiler

Kapıları kul ettin

Sınırları yerle bir

Hangi soluğunda çözdün bilmecemi

Ne zaman tanıdın

İçimi bu kadar

Yüreğin sırrı verilmez; bildin sen ilk baştan

Sır dediğin dilden sökülmez

Okunursa emeksiz

Birleştirir

Bağlar adamakıllı

Adam eder

Başka türlü eğer, büker, tek eder ikiyi

Hangi ara kalktı başın bilmem

Onca derdinden

Neyseki merak etmeyi

Sevmeyi sorgusuz

Hiç bırakmadın halsiz

Hayat iner çıkar etrafında

Bilirsin artık; defalarca yaşadın

Sen sabırsın ama hep

Sen hep sevgili

Yaraların güzelliğin

Gücün sapasağlam

Eksik sandığın parçan o

İnancın, özgün

Ölesiye yaman

Sevecen kavgacı

Hayat iki ters

Bir düz bazen

Ne gam

Yakalanan bizim lakin

O anda

Ve hep

Bana yakıştırdığın sıfat

Yıllardır aradığım ad:

Hayat çapkını

Daha sıkı bastım yere bugün sayende

Gözlerine

Ve ruhuna minnet

Güzellikte uyu bu gece…

Paris, Temmuz 2018