Ben geldim

Buradayım

Ve sensin dedin zamanım

Zamanım sensin

Bundan böyleyi bilmem

Lakin şimdinin hepsi senin Sarı

Adağım ve odağımsın avucumda

 

Bir martı çığlığında

Korkusuzluğu seçtin bilinçle o gece

Önünü görmediğinden değil

Önündekine karşın

Olasılık değil, gönül işidir dedin yaşam

Yaşamak gönül işidir

İnsanlığının aydınlığı düştü tenime

Yalınlığı hevesinin

Adada

O gece

 

Ayvayı sabırla dövdü

Emektar tahta kaşık

Sırtı çok güngörmüş

Sırtı engebeli Sarıyla tanışık

Darbeleri dost fısıltısı

Dokunuşu uyanışa davet

Yokuşu kılavuz sayanı

Yıldırmaz ki metanet

Bilir

Ne vakit kabarır ruhtaki yumru

Hangi yaşamışlıkta söner o ödem

 

Kimi sevdiklerim artık yok dedin

Zaman

Çok zaman geçti aradan

Bazı acılarım nedendi unuttum

Şimdimin hepsi senin Sarı

Dedin soluğumu tutarken avucunda

İnsanlığının aydınlığı düştü tenime

Yalınlığı hevesinin

Korkusuzluğu seçesim vardı

O gece

Adada

 

Gevşedi dokunuşunda burgusu ruhun

Dikenlerim siperlerine gömüldüler

Yumuşadı yüreğin sırrı

Çözüldü dil

Batırdığınla çıkardın derinimi

Açıldık

Sen yanıbaşımdaki ağaç oldun ansızın

Ben sarmaşık

Göz alabildiğine yeşildik

Sarıdan eser kalmadı

 

Kasım 2018, Büyükada – Brüksel