Dökülen

Hep bil ki yüreğin senin

Yolunu desen

En ışık

En sen

Çizesin istiyorum

Hani tam da en sugötürmezinden

Hissettiğin gibi şu an

Dikkat et yarın sabah demiyorum

Uyanınca demiyorum

Ayılınca demiyorum

Tam da işte şu an

Seni yirmili yaşlarında görmüşken yeniden

Sana bakan ben

O yaşlara dönmüşken sayende

İmkansızı olağana bağlayıp

Yangın da katmışsan içine

Sel de

Yırtına – ağlaya – kudura

İsyanlar ve delirmeler içinden

Buralara aktıysak birlikte

Yükseklerde öğütüp ince ince

Yine de sığdıramadıysak çekmecelere, çukurlara

Dolmuş defterleri

Artık suya saldıysak ki yelken açsınlar

Kapanmayanlardan konuşmuşsak açıkça

Kaçmadan sızıdan

Büyüye büyüye beraber

En ummadık buluşmalarda

Sevdiysen kişiyi

Ya da sadece anı

Veya fısıltısını tek bir hissin

Tılsımı çarptırdıysa yüreğini

Gölgelerden yıldıysan, hem de nasıl

Sövesin varsa çivisi çıkmışa

Diyesim var ki bırak

Bırak hepsi olacağına varsın

Sorgularını sal rüzgara

Havalanıp gelsinler

Sevdiysen kişiyi

Ya da sadece anı

Yeter

İnan yeminle yeter

Sıyrıl gerisinden

Gözünü seveyim terk et

Belki bir dönemdi diyeceksin

Belki bir an

Değer

İstersen tüm bir yaşam

Seninki

Ve ötekiler

Ben şairim sadece

Ya da falcı de istersen

Gözlerimi okşuyor ışığın, ışığınız

Beraber

Tek soluk

Kahve fincanına eğilen

Sanki… diyeceğim en fazla

Ya da umarım…

Gördüğüm

Senin de bildiğindir derinden

Ana yansıyıp

Geceye dökülen…

Paris-Brüksel-Ege, Ağustos 2021

1 thought on “Dökülen

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s