Sen ki

Oldum olası

Güneşe uyanmak istersin

Düşündün o zaman hiç

Neden bir ömür bu şehirde geçsin?

Sen ki

Denize hasretim diye yanarsın

Hatırla, en son ne zaman

Vapura bindin?

Kararmış belli bu ara yüreğin

Kepenklerin inik

Çekik perdelerin

Temiz havayı sokmadığın odalarda

Kuytulardasın derin

*

Çocuk çok sert dedi ekmek için

Isırdı, kenara koydu

Öldürsen yemeyecek!

Çişim var! dedi sonra

Fırladığıyla tuvalete koştu

Yan masadaki küçük kız

Onu süzdü uzaktan

Konuşası gelmişti

Yaklaştı yavaştan

Çocuk kitaba takılı

Hiç oralı olmadı

 

Oyun zamanı gelince

Gözleri

Bir yoldaş aradı

Gözleri

Sahici masallardı

İlgini görünce parladı

Onun kahkahası

Yoksunluğunu sardı

Basitti, o biliyordu

Sen nasıl anlamadın

Aklın ermedi; şaştı

Kaç yaşındaydın sahi sen?

Dedi ansızın

Bocaladın…

Bir oyuna daldınız sonra

İkiniz birden

Dalıp gittiniz öyle

Dünya dışarıda kaldı

 *

Sen ki

Anlatamamak

Ulaşamamak

Kotaramamak

Üstüne düşünürsün bu aralar

Kolayla işin olmaz

En dik yokuşlara vurursun kendini

Çözdükçe dolanırsın

Soyundukça ağırlaşır

Açıldıkça kapanırsın

Bu aralar

*

 

Yanıma otur haydi diye sesleniyor bak çocuk

Sol elinin parmakları döşemeyi döverken

Bakışlarında çağrı

Bakışlarında feryat

Hayır kabul etmeyen

O hayran olunası inat!

 

Çocuk üzülme diyor

Ben sana yine bir resim yaparım!

Annem hatırlatsaydı, sabah hazırlardım

Çünkü resim yapmak zor değil biliyorsun…

İçindekiler söylüyor hem sana

İşitmek yeterli

Kağıdı yayarsın sonra boylu boyuna

Boyamak da iş değil!

 

Aslında uçakta da yanıma otursan…

Başka oyunlar da öğretebilirim sana

Bilim kurgu evrenini

Sererim ayaklarının altına

Seversin belki

Sahici değil biliyorum

Çocuk işi diyeceksin sen şimdi

Ama denemeden bilemezsin

Öyle değil mi?

*

 

Sen ki

Bırak bilim kurguyu

Aksiyon filmlerinden bile

Nefret edersin

İsyanlardasın üstelik

Usandım diyorsun didişmelerden

Hayat bir kolayını bulsun

Uysal bir ırmak misali

Yatağına kavuşsun

Ve usul usul aksın istiyorsun

 

Sahi, istiyor musun?

Brüksel, Aralık 2014