Bildiğim en bilge insan o
Kulağıyla dinler
Yüreğinde arıtır
Beyninde kaynatır
Avuçlarında ısıtır
Ve sunar
Özenle seçilmiş kelimelerle
Üç dilde
Aynı dikkat ve keyifle…

“Bu da geçer” in kitabını yazmış
Her devirde
Her rejimde
Ayakta kalmış
Yine de kalbi gümbür gümbür
Damarlarındaki kan
Şelale misali çağlar…

Heyecanı on sekizinde
Kütük yaşı geçkin
Ama ne gam!
Ne enkazlar bıraktı ardında
Ve ne aşklar
Hangi akla hizmet bilinmez
Hevesi yeniyetme
Hevesi çapkın
Hevesi aç, her daim…

Nasılsın?
Dedi bana
Bakışları kuşkulu
Kederi kovmaya and içmiş
Ama biraz korkulu..

Dedim:
Güzellikler gelsin artık!
Dedim:
Çok uzun sürdü acılar…
Dedim:
Yoruldum
Dedi:
Deniz, ne bekliyorsun?
Sen yap, olsun!

Bir karar verdim
Bir adım attım
İpin iki ucunu nihayet bağladım.
Bir gece az uyudum
Bir gün daha çok düşündüm
Hayat üstüne…

Çocukluğum ziyaretime geldi
Kovalamadım
Bana iyi geleni yaptım
Cesaretle yaptım
Bisiklete biner gibi
Yokuş aşağı saldım
Yaşamın boynuzlarını bıraktım
Kabulümsün dedim
Gel cümbüşünle
Ya da felaketinle!
Kar yağacaksa yağsın
Ve yollar kapansın
Kısmetse devam edeyim
Kalacaksam işte burada kalayım
Ama bu gece
Bu gece derin bir uyku uyuyayım
Annemin ninnisini
Babamın rast makamını anımsayayım…

Yaşam,
Kavgam seninle değil
Fakat doğru,
Kıpır kıpır olsun istiyorum
Yaşlanışım
Dokunarak var olmak amacım
Tablolar ağlatsın beni
Piyesler düşündürsün
Şehirler yerle bir etsin
İnsanlar çarpsın
Sözler tutuştursun
Rastlantısal buluşmalar ısıtsın
Mest etsin tabiri caizse…

Doğu’ya ve Batı’ya şükrettirsin
Eskiye götürsün
Sonra geri getirsin
Bana baksın oyunsuz
Benden olsun
Gülsün derken içten kahkahalarla
Ferahlıklarla gelsin
Zevkten öldürsün beni
Şükrettirsin…

Bir karar verdim
Bir adım attım
İpin iki ucunu bağladım
Oldu:
Akar gibi yaşadım…

Demiştim:
Güzellikler gelsin artık!
Demişti:
Deniz, sen yap, olsun!

Haklıymış, anladım.

Şubat 2014, New York-Washington DC