Eğrisi doğrusu

Gelin, oturun…

Geçmişi, geleceği

Alın, savunun…

Sorgulamayın, yeter

Yargılamayın, bitsin

Yaşadık, yaşarız

İster sıkı durun, ister savulun!

 

Kılı kırk yarmayın

Bırakın mükemmeli didiklemeyi

Kusursuzluk olsaydı derdimiz

Tanrı doğardık!

Noksanlarınızı kuşanıp gelin

Benimkilere yaslayın

Koyun şuracığa

Hafifleyelim

Soluklanalım…

 

Sırlarımı sormayın

Sakladıklarınızı anlatmayın

Susun isterseniz, dipdiri susun

Ama incecik susun, gerçek

Yeni duvarlar yaratmayın…

 

İster dokunun elime

İster geri durun

Sözcüklerimiz sarılacaksa konuşalım

Ve gözlerime bakın anlatırken

Set çekmeyin n’olur

Kural koymayın, yeter!

 

O kitaptan bir satır okuyacaktınız

Siyah beyaz bir fotoğrafın peşine

Hani üstüne sigara dumanı sinmiş

Tuttuğunuz bir isim vardı hep içinizde

Bir de çok acayip,

Çok sarsıcı bir anın renkleri

 

Belki dilinizin ucuna kadar geldi

Az kalsın anlatacaktınız

Bir ses çağırdı sizi

Koptunuz andan, uzaklaştınız…

 

“Özledim” diyecektiniz bana

Ya da “yorgunum”

“Usandım” diyecektiniz belki

“Zor geçiyor hayat, zorlanıyorum!”

 

Sırlarımı sormayın, çok geç!

Sakladıklarınızı anlatmayın

İster dokunun elime

İster geri durun

Benimleyseniz gözlerime bakın

Sözcüklerimiz sarılacaksa konuşalım…

 

Brüksel, Nisan 2015