Şehir zor kavuştu 

Mavi göğüne

Bırakası yok

Saat ilerledi

Akşam telaşsız

İnesi yok…

Kaç yazar oturdu

Yıllar içinde

Şimdi oturduğum sandalyede

Bulaşıcı mıdır ilham

Keşke gelse, işgal etse!

Kimlerle buracıktan

Aynı bakış açısından baktım

Şu bulvar önümde akan işlek

Şu kilise yüzyılları izlemiş geçerken

Ağaçlar kesilip atılmamış

Binalar yıkılıp çirkin doğmamış

Şehir?

Şehir hiç yorulmamış…

Şehir

Beslemiş insanını

Esin olmuş

Tepki tutmuş

Koynunda karıştırmış

Yüreğinde kaynatmış

Beşik misali avutmuş…

İnsan insana bulaşmış

Gönül akla dolanmış

Fakir anlatmış

Bilge yazmış…

Öfkeyi görmüş şehir

İnsanları esmiş gürlemiş

Fikirler çarpışmış

Gençler kükremiş…

Sevdayı tatmış şehir

Sonra baştan yazmış

Nehir kıyısı

Ara sokak

Park bahçe

Kızarmışlar zevkten

Bir olmuşlar

Ayıpsız

Yeminsiz

Bugünlük

Sonsuz…

Şehir yoldaş olmuş yalnıza

Sahne kurmuş

Cümbür cemaat coşana

Dinleyene anlatmış

Kaçanı saklamış

Sarsmış cahili

Kibirliyi sınamış

Tesadüflerle çağırmış aşkı

Akışa bırakabilen

Yaşamış…

Şehir yirmi senelik dostum

Hem ilk görüşte aşk

Hem keşifle muhabbet

Şehir kendimi emanet ettiğim

Yerime karar vermesine izin verdiğim

Şehir iç sesim, dipdiri isteklerim

Şehir yüreğim, çıplak

Şehir dizelerim, uzaktan sevdiklerim

Şehir

Ruh eşim…

 

Paris, Mayıs 2015