Dün gece

Veda ettim dedi sevdiğime

Gideceği vardı

Kalsa sakıncalı

Kalsa ele inat

Ona zor

Bana zarar

          
Veda ettim dedi sevdiğime

Çağırmıştı oysa beni

Ağır yürek

Tık nefes

Koştum gittim

Bir aralıktı biliyorum

Son şans

Kıt kanaat

Köstekli saat

Ağır ve sokulgan

Lakin iki gün daha

Belki üç kim bilir

Umuyor işte insan

Umdum ve bekledim

          
Veda ettim dedi sevdiğime

Hiç mi anlamadın diyeceksin gideceğini

Bilmem mi karagözlüm

Bilmem mi kainatın dilini

Pişmanlıklar?

Elbette…

Ne sen sor

Ne ben söyleyeyim

Burnumun direği şahit

Dilimin ucunda

Hiç diyemeyeceklerim

          
Veda ettim dedi sevdiğime

Yeri başka

Yeri dolmayacak

Bir parçam o

Bendeki ben

Bensiz ten

Fizik terk etse de

Tarih kalacak

Ruh öksüz

Yürek süzgün

Biliyor;

Yeri dolmayacak

          
Veda ettim dedi sevdiğime

Mumum sönüşü gibi değil,

Asla

Suyun akışı gibiydi o an

Duru ve kendiliğinden

Sarsıcı bir asalet saklıydı bakışlarında

Tüyler ürpertici bir yalınlık

Uzansam dokunurum

Benim yaparım sandım

Ne yanılgı

Nasıl aldandım

          
Veda ettim dedi sevdiğime

Dün gece kollarımda öldü annem…
          
  
Brüksel, Şubat 2016

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s