Çakıl

Beni duvara çizenler

Belki gövdelerde candı

Belki kof beden

Şanslıysam

Bendendiler…

Dik dur

Narinsen de

Cılız çıksa da sesin

Hep dik dur

Diyenler

          *

İki renk at

Şal misali dola

Çıplak omuzlarına

Sırrını kimsenin bilmediği

Olanaksız iki renk

Avuç avuca

Kurulsunlar koynuna

Sözüm olsun ki

Isınacaksın

Yeşilin inatçı umudunda

Cıvıltısında pembenin

Kavrulmadan

Boy vereceksin ışıkta

          *

Beni duvara çizenler

Belki gövdelerde candı

Belki delik deşik bedenler

Gözlerine değdim bir an

Ölesiye bilesim vardı

Hangi korkular

Kesti yollarını

Ne sevdalardan geçtiler

          *

Dallarını sal sen şimdi

Kıvrım kıvrım uzasınlar

Yayıl layıkıyla

Fişek ol

Patla

Tomurcuğun şaşsın

Sere serpe bahar düşsün aklına

Yazını çağır

Yapraklarınla dokun

Yeri kollayan gök ol

Göğe meftun toprak

Hiç susuzluk çekmemiş gibi yeşer

Büyü hevesle

Bugün ekilmiş gibi tohumun

Düşün ki buracıkta

Şu an

İlk adımın

İlk soluğun

          *

İki çiçek kat

Sabaha uyanan gözlerine

Kokuları sinsin

Yorgun adımlarına akşamüstünün

Olanaksız iki renk

Avuç avuca

Kuruldularsa koynuna

Sözüm olsun ki

Isınacaksın

Yeşilin düpedüz umudunda

Kırmızıya çalası var pembenin

 *

Beni duvara çizenler

Çakıl taşlarını

Dalga köpüklerini

Ve rüzgarı sevdiler

Bedenlerden taşan canlardı hepsi

İsimden çok

Yürektiler

Köklerim mütemadiyende doğdu

Tomurcuklarım dikbaşlı narin

Gamları korkutur

Kaçırır canlar

Buralar gök

Boğaz’ın mavisi

Buralar toprak, bereket

Boy verirken ışıkta bildim;

Beni duvara çizenler

Bendendiler

 

Tavşanlar Diyarı, Haziran 2017

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s