Sessizlikleri çağırdım

Çıkageldi

Soluk

Çıkageldin

Hem bilirkişiydin gecede

Dizelerini

Fısıltılara

Yüksek sesle okuyan çığırtkan

Umulmadığı çalan hırsızdın

Hem sokulgan

Hem birinci sınıf unutkan…

*

Avucunda sardın anı

Ufaldı kenetlenişinde parmaklarının

Ufalandı sırlarının sabrında

Beş parmağını birden hissedince omzunda

Gidesi kaçtı

Kabardı bir gıdım yüreği

Dindi

Sol eli cebine aktı

Beklenmedik

Astarında usulsüz bir delik

Sereserpe tedbirsiz yarık

Buruşuk bir yumru değdi eline

Bildiğin samanlı kağıt

Tek eksik

Bodur bir kurşun kalem

Yontulmalar yorgunu

Yontulmalara hasret

Pis huydur şiir döşenmek geceye

Kaybolursun sen

Hapsolur zaman

An bir tortu

Hem sokulgan

Hem birinci sınıf unutkan

Terk ederken…

*

Kokular

Kazındı tahta saplı bir bıçakla

Çıtır derisine hafızanın

Hiç kan akmadı

O ansızın can bulan ürperti

Temmuz’un kararmak bilmez akşamında

Yürekte yersiz mıncık

İşaret parmağının bileğime değişi

Soluk

An hapsoldu

Erimeyecek

Eskimeyecek

Bir bityeniği var diyecektin

Boğazımda kılçık diyecektim

Sustun onun yerine

Sustuk…

*

Neden sonra

Gel yürüyelim bir boy

Dedim

Nehir var ötede

Yolu uzun

Soluğu uzun

Tarih yüklü

Bir nehir

Göğün kararmasına daha var dedim

Gel bir heves yürüyelim

Avucumla sardım anı

Erimeyecek

Eskimeyecek

Özgürlüğüne düşkündü hep

Fakat bu gece

Gidesi kaçtı

Tek yaprak kağıt değdi eline

Sokulgan dizeler

Sivrisi kurşun kalemin

Tek damla kan akmadı…

*

Işıkları sönmüyor geceleri

Çünkü

Aşka hiç doymadı dedim

Bu şehir

Susmuyor asırlardır şiiri

Gel yürüyelim bir boy

Nehir var ötede

Avucumda sardım anı

Göğün kararmasına daha var dedim

Bu işte bizi aşan

Bir bityeniği

Erimeyecek

Eskimeyecek

Kokular

Kazındı tahta saplı bir bıçakla

Çıtır derisine hafızanın

O ansızın can bulan ürperti

Yeniyetme

Bodur bir kurşun kalem

Yontulmalar yorgunu

Yontulmalara hasret

Pis huydur şiir döşenmek geceye

Işıkları sönmeyen şehirde

Yürekte yersiz mıncık

Çıkageldin…

Paris, Temmuz 2017