“Hayat kurşun kalemle yazar
Ölüm siler
Şiir hatırlar
Kimsenin şiir kadar güçlü hafızası yoktur”
Christian Bobin – Salıncağın Sesi
Dik dur
Ardına bakmak
Acı değil
Güç versin sana
Öğrendiklerinle gurur duy
Gözünün ışıltısına vursun
Tuttuğun eller
Dokunduğun gönüllerdeki kalabalık
İlgini hak eden herkese
Açtığın kucak
Senin değerin
Anlamı hayatın
Kura değil
Bedel değil
Alınteri yolculuğun
Kahkahası
Yüksek sesle
Bulutlar için şükretmeyi unutma
Baharı beklerken
Acelen
Gölge etmesin kıvamına anın
Taze ekmek kokusunu
Değişme üç dakika kazanca
Önce kokla
Sonra afiyetle ye
Otur
Ayakta kalma bu hayatta
Otur, soluklan
Bırak
Kendine getirsin seni
Dostunun sesi
Zaman yarat
Yer aç
İzin ver hatırlamaya
Bebeklerin öğlen uykusundan çal
Acıyan yerlerine bas
İyi geliyor
Denedim de biliyorum
İyi geliyor
En bittim dediğin andaki filize tutun
Belli mi olur’a tutun
İlk kez yap bir şeyi o gün
Korka korka yap
Midende düğüm
Yürü mümkünse
Çökmek, kalmak yerine
Göz alabildiğince yürü
Bir yabancıyla konuş
İki yabancıyla konuş
Güngörmüşlerse
Yakına gelecekler
Acıyı yaşadılarsa
Dilini konuşacaklar
Hafifleyeceksin
Git, gör, tat
Şaşırt kendini
Uç, düş, kalk
Morart dizlerini
Merhemler var
Sürüyorsun
Geçiyor morluklar
Yaşadığın
Yanına kar
Küçük oyunları var
Ve büyük hesapları
Gör de katılma
El salla uzaktan
Ben buradan bu kadar
Hadi siz sağlıcakla
Herkesin işi değil
Islık çalmak
Nota yetmez
Nefes ister
Umursamazlık ister azıcık
Bilmezler
Yaratmakla doyanlara
Şapka çıkar, şükret
Kolayla gelmiyor
Kendini kabullenmek
Yol senin
Seçim senin
Son söz hep senin
Rüzgar saçında
Çiçek teninde
Tohum ruhunda
Ekersin
Çok bahar tanıdın
Çok yağmur
Biliyorsun sonunda yeşerir
Ne yaparsan tarih olacak bir gün
Sen bir kıvılcım gül bugün çılgın
Gelgitler hep vardı
Hep olacak
En kısa yol en sağlam hesap değil
Sallanmak illa yıpratmaz insanı
Savrulunca yerleşir bazı taşlar yerine
Belli mi olur’a tutun şimdi
Geri yaslan
Öne eğil
Göğe uzan
Yere bak
Hız alırken haykır
Keyfince
Kurşun kalem
Yazsın seni…
Brüksel, Nisan 2018