Biliyorum sen pek azla çok yapansın
Bin düşünüp bir akıtan
En derinden
Hatta bazen
En yakınına bile sezdirmeden
Büyük harflerle hissedensin
Özümseyen
Damla damla
İfade eden
Sihir gibi
Dokunduransın en ummadık anda…
*
Ben çok sözcüklüydüm hep bilirsin
Sen harika dinleyen
Ben bildiğin deli
Sen bilmediğimiz
İkimizin de okuyasi vardı hep
Sen gitar tellerine yöneldin
Ben yazıp çizerken
Sen koştun topla ya da topsuz
Ben deştim nedenli nedensiz
Yüzdük sonra
Kilometrelerce yüzdük bütün denizlerde
Yüreklerimiz bildi sırrını kulaçların
Soluk aldılar beraber…
*
Annemin anısını sofrana taşımıştın bir akşam
Şiirsel
Babamın emaneti oğlunda şimdi
Yılbaşını öne aldık geçen sene beraber
Zamanıydı elbet
Fransız’ın peynirini eritiverdik yeri gelince terasta
Arzu Tramvayı bile dekorunu bize sorduydu hatırla
Ve biliyorsun
Notre Dame yanmadan önce
Topladı hepimizi yamacında
Köprünün üstünde ve her yaştaydık
O resim çekilip saklandığında…
*
Mektuplarımı sana yazmak ne keyif dostum
On sekizimdeyken de aşık
Şu anda da inan
Biliyorsun sen zaten
Aklım başımdan nicedir epeyce ayrık
Romanlarda sana rastlamak tesadüf değildi elbet
Turp görünce ağlamaklı olmak da
Roka sokağının
Bastille operasınına dolanıp
Seni çağrıştırmasına bayılıyorum
Demişimdir de yenileyeyim yeri gelmişken
Cohen’in Kanye ile hemfikir duruşu sonra
Sen mevzu bahis olduğunda
Şaşan varsa İdil Hanım’a yolluyorum…
*
Bu akşam buradayım malum
Enleme boylama sorarsan evet
Tam da burada
Senden bir saat dilimi uzaktayım diyecekler
Çokça oradayım oysa şu an dostum
Hıçkırık filan bulaştırmayacağım da
Yaşadıklarımızın gücüyle işte
Oradayım gümbür gümbür
Duymalısın
Duydum de lütfen
Hissetmediysen de inat ben
Kalıcıyım
Yarın da yanındayım bilesin
Cumartesi de
On sene sonra Pazartesi de
Sen anladın işte
Kurtuluşun yok diyorum bizden
Beraberiz
Su Selimiye rengi
Bildin mi?
Bildim de
Bir akşamüstündeyiz
Kimsenin tek sözü kalmamış söyleyecek
Cohen ölümsüzlüğünü ilan etmiş
Parmakların gitarın telinde
Bir şiir yazasım var
Bütün yaşlar bizim dostum
Yüzüyoruz…

Brüksel, Ekim 2020
Hani şu hortumlar vardır ya….kıvrıla kıvrıla dönerek hareket eden…duygularını bazen ona benzetiyorum..çok derin şeyleri anlattığın belli… ama o hortumun döne döne nasıl nereye gideceğini bir türlü çözemedim …aslında sen çözebildin mi onuda merak ettim…sevgiler güzel kız…
Bazen cozmek de gerekmiyor ki Abim… Hissedelim yeter.
Bu şiir beni benden aldı, yüreğinize sağlık ❤️
Yakında kaybettiğim canım dostumu getirdi gönlüme, yine ağladım..