İstemez mi insan

İstiyorum tabii

Maviyi, yeşili

Kaçırdığım denizi, çamı

Derinine sarı sızmış moru

İçine kazara sen düşmüş güzü

Bildiğim geceyi

Tanıdığım gündüzü

İstiyorum nokta.

*

Boğaz’a dalmayı düşlüyorum deli gibi

Gözlerimle önce, sonra bedenimle bodoslama

Bir olmayı İstanbul’la

Orada batıp Selimiye’de çıkmayı derken

Ballı incir tadında bir geceye akmayı Losta’da

Mehtap’la dobra sohbetlerimizi

Özledim…

*

Büyüdüğüm şehrin sokaklarında yokuş yukarı yürümeyi

Mehmet Abi’nin tatlı azarında demlenen kalamarın tadını

Hayatımı içinden geçtiği mekanlarda var olmayı

Senli ya da yalnız

Yanlı ya da tarafsız

Sebepli

Sebepsiz

Korunmasız…

*

Benim yaptığım şehirleri

Beni ben yapan kıtaları, ülkeleri

Orada atan bildik yürekleri

Dolu dolu bir yaşanmışlığın tadıyla

Eğrisiyle doğrusuyla

Dostluğun, yarenliğin bin bir tonunda

Bir sürü dilde

Aynı anda her yaşta

Düşlüyorum doğru

Özlüyorum net…

*

Metal gövdede havalanıp

Alaşağı edip camları

Martı kanadına konmayı düşlüyorum

O uçakları kuşlar kadar hür

Salmak istiyorum gökyüzüne

Arka arkaya, coşkuyla

Dönsün

Diye dünya

Tanışsın

Keşfetsin

Kavuşsun

Diye insanlar…

*

Gelmek

Gitmek

İstiyorum

Omuz omuza durmak

Acabasız dokunmak uzun uzun

Ve zevkle

Korkusuz sarılmak istiyorum şimdi

Tutmak, öpmek, koklamak

İnsan gibi

Şifremizdeki dürtüyle…

*

İstemez mi insan

İstiyorum tabii

Perdesiz nefesi

Kafessiz sevgiyi

Bir meydanda toplanıp

Tek yürek

Yek beden

Bir ses olabilmeyi

Bodoslama gelmeyi öylece

Dimdik bakmayı

Çarpmayı hatta kazara

Dirsek temasını takılırken şakadan

Dudak sırrını

Duymak için yaklaşan başı

Kulağa fısıldanan itirafı

Özledim

Hem de nasıl…

• 

Brüksel, Eylül 2020