bazen yalnızca
yalnızlık
kalıyor
insana

*           *           *           *

sessizliği bekledim
uğuldayan sesler arasında
vaziyetten bahsetmek istemedim
ağzımdan dökülen ilk sözcük
akıtıverecek gibiydi yaşlarımı

çıplaklığından ürktüm duygularımın
aynı zamanda övdüm gururla
cesaretini yüreğimin
yaşadıklarımın her saniyesini sevdim
yaşattıklarını demiyorum, dikkat

kadınlığım bir kez olsun kaptı başrolü
düzenli yaşamım rotadan şaşmayı tattı
tıkandığım şu noktaya gelene dek
herşey kendiliğinden aktı

şimdilerde bir asabiyettir gidiyor
bir ürkeklik, bir kendini sorgulama hali
yıpratmaya çalışıyorum içimdeki seni
karalamaya
olay yerinden uzaklaştırmaya hatta
oysa kendi canım yanan sana vurdukça

ne de olsa uzmanıyım kaçamak oynamanın aşkta
bir ayağım hep frenin üstünde
cesaretle acı çekmeyi kabullensem halbuki
bir kez olsun sonuna kadar izleyebileceğim bu filmi

*           *           *           *

kırmızılarımı kuşandım
bugün sana gelmiyorum
konuşmuyorum gözlerinle
seni tanımıyorum

setlerimi çektim
gardımı aldım
kapılarım kapalı
hazırlıklarımı yaptım geceler boyu
konuştum kendimle,
ikna ettim başıbozuk yüreğimi

suçun yok aslında
hiç söz vermedin ki
vuramam hayal kırıklığımı yüzüne
yine de kızgınım
kırgın daha çok
dişi gururum incindi
özgüvenim ağlıyor
mağrur portresini çizdirdi

kırmızılarımı kuşandım
ağzımı açmasam da bileceksin
yüreğimi duyamadın
ama renklerimi göreceksin

*           *           *           *

bildiğim gibi oldu
ben aşka sırtımı döndüm
o da beni terketti

avucumun içinden
gözümün bebeğinden
gülümsememden
gitti

sabah aydınlığımdan
güz yapraklarından
erkenden yattığım rüyalardan
şiirlerimden

düşüncelerim başıma geri dönüyor
dertlerim
bildik dünya renklerim
günlük koşturmam
şehrin trafiği
midemin kazıntısı
çikolata düşkünlüğüm
geri geliyor

iki ile ikiyi çarpıyorum
eskisi gibi dört ediyor
düzgün cümlelerle konuşuyorum
dalıp gitmiyorum günün orta yerinde
güzellikler, ışıklar saçmıyorum

gitmeni istediğimde bu kadar yalnızlık beklemedim
uzaklaşmış varlığında yasamaktan daha kolay olacak sanmıştım onurlu tekliğim
simdi sadece gururumun takdirindeyim

*           *           *           *

unutma beni dedin giderken
seni yitirdiklerimle birlikte hatırlıyorum
varlığınla son bulan kronik hüznüm
şimdilerde canlanıyor korkularımla beraber
yitirmekten söz ediyorsun, içim eriyor
sen hiç benim olmadın ki…
zamanı dinlemek kolay iş değil
ne kadar çalışsa da üstünde
uzmanı olamıyor insan
beklentilerde titreyip cesaretlenmek istiyor yürek
kazanmaktan ve doymaktan yana değil
sadece bir yudum daha ummak için seçimler
hatırlamak canımı yakıyor
evet yalanı yok
ama silebildiğimde seni
bitecek sensizliğim
sarsılıp yokolup yeniden doğacağım
aynı anda hem tükenip hem yeniden başlayacağım