ALDANIŞIM

o aşktan bana yazdığım şiirler kaldı
sana pişmanlık
oysa artık alışmış olmamız beklenirdi yürek acılarına

*           *           *           *

seni sadece kendim için özlüyorum
kaçıp gelsen mutlu edemem seni
yine kırarım
acır yüreğim, burkulur içim
önce seni sonra kendimi kırarım

seni sevdiğim gibi bencilce özlüyorum
senin hiç bilmediğin kadar
rüyalarımda geceleri ve gündüz düşlerimde
gelip bulmanı istemeyecek kadar ürkek
gözümü karartıp düşüncelerine sızmayı diliyorum

umutlarım bencilce, tutkum kendimin
senden kaynaklanan seni karıştırmadan
varmak istediğim yer çok uzak değil
zamansa şimdikinden farklı

hala heyecanlar bekliyorum
hala aşklar
bir an bir gün ve ansızın
bileceksin sanıyorum

çırpınışları değil akışları özledim

*           *           *           *

ummadığım, beklemediğim
hayal bile kurmadığım bir anda
ilk günkü gibi çıplak ve benken
senden bir mektup bulacağım
önce inanmazlık saracak
şaşkınlığım sevince dönüşecek derken
sevdiğin gibi aydınlanacak gözlerim
adını mırıldanacağım

bir çırpıda tüketeceğim yazdıklarını
her hecesini tekrar tekrar okuyacağım
cümlelerinin ardında arayacağım aklından geçenleri
yazarken ellerin titredi mi ya da
gülümsedin mi diye düşüneceğim
çok kısa bir an buradan uzaklaşıp
yalnız senin için varolacağım

tekrar başa döneceğim
bir kez daha akmak için satırlarından aşağı
sonuna her varışımda yeniden bulacağım kederi
o an terkedip gitmişsin gibi üzüleceğim
sevdiğim kısımlar yıpranacak inatçı okşayışında bakışlarımın
en güzel kelimelerin altını çizeceğim
dokunmak isteyeceğim yüzüne
yanında olmayı özleyeceğim

kapatıp kenara koyduğumda bile aklımdan çıkmayacak
gözlerimi kaçırsam düşüncelerimde tutacağım
dönüp dönüp sana geleceğim dipdiri ve dopdolu
yeni seslenişler ve yeni yaşamlar dileyeceğim…

*           *           *           *

senin için yazdıklarımı okusan gülerdin
keyfin yerine gelir, kahkahalar atardın
hiç umursamazmış gibi yapardık
bakışlarınla dokunurdun yüreğime
ve düşündüklerimiz gözlerimizde
başka konulardan bahsederek geçirirdik zamanı

gitme demeni beklerdim
kalacağımı umardın
sana uzak ülkelerden
tanımadığın insanların hikayelerini anlatırdım
heyecanımı seyreder, abartılarıma gülerdin…

seni bir sonraki gün görecek miyim diye sorardım kendime
suç ortaklığına soyunur
bahaneler yaratırdık birarada olmak için
sonra rastlantıymış gibi yapardık, sorgulamazdık birlikteliğimizi
konuşmazdık gizlediğimiz korkulardan
ve içimizde yaşattığımız hayallerden

yarını, güvencesi ve çaresi olmadığını bilirdik
heyecanın hep bizimle kalacağından emin
yürek çırpıntıları
yarım kalmış cümleler
ve kaçırılan bakışlar arasında
yaşar giderdik
hep bildiğimiz gibi

*           *           *           *

içimdekine söz geçirebilirmişim gibi yapmalıyım
sevmeden yaşarmış gibi
heyecanlanmaz, umutlanmaz ve hiç yıkılmazmış gibi
beklenti içinde olduğumu saklamalıyım
kimse bilmemeli yürek acılarımı
niye hep aynı şarkıyı mırıldandığımı
sana bile söylememeliyim
bilirsek bizi terkeder aşk
imgemizden edersek onu
elle tutarsak, dokunursak, yaşamaya kalkarsak
gider
pılını pırtısını toplayıp gider

bazen paylaşabilseydim keşke diyorum
duyduklarımı sızdırabilseydim az biraz
alaycı gülümsemek yerine gözlerine bakarak
sendeki korkuları giderebilmek için hiç değilse
anın varlığından şüphe etme diye

ama ürktüm
çünkü belki de giderdin
pılını pırtını toplayıp giderdin

bir an konuşmak istedim biliyorsun
şimdi olmazsa bir gün nasıl olsa olacak dedim
kendimi aldatmacada gibi hissediyorum
belki de paylaşmak en doğrusu dedim
sonra…
sonra telaşa kapıldım

sana verebileceklerimi düşündüm
ve anlatırsam yitebilecekleri
rüzgarı en çok
hani ayaklarımı yerden kesen

vazgeçtik;
konuşmadık
çünkü belki de giderdim
pılımı pırtımı toplayıp giderdim

*           *           *           *

tükenmiş beklemelerim canlanmıştı
geleceğini duyduğum andan sonra
heyecansızlığa alışmış yaşamım
rüzgarda yelken oldu
ayışığında balık
ama herşeyden çok aşk

o dinmeyen uğultu kesildi kulaklarımda
sesleri duydum, renkleri sevdim
vazgeçtim zamana suç bulmaktan
geçmişle hırpalamaktan kendimi
özlemi ilk kez gözle gördüm

çok yaklaştığımı hissettiğim anda kesildi akış, silindi gerçek
bambaşka biri gibi duruyordun karşımda
körelmiş tepkilerimle kalakaldım
sadece kırgın öfkeydi hissettiğim
ümitlerime acıdım
ve seni düşünerek geçirdiğim zamana

zaman aşktır diyordu şarkıda
sen atıldın, çok doğru dedin, çok açık
ben artık inanmıyordum…

*           *           *           *

burası zifiri karanlık
meşaleler gözlerinde
bir bulsam gözlerini
kaybolmayacağım


gözlerini yumdun

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s