Aklındakini dökemedin dile

Sözcükler kaçıştı

Saklandı sesin

Harfleri yakaladığında

Kolundan, bacağından

Kağıda çarptın bir hırs

Kırılacaklar sandın

O hengamede

Tepetaklak oldular önce, doğru

Sonra

Kendi bildiklerini okudular

 

Yürek kendini tanımadı o satırlarda

Kanımın akışı

Uyuşan ellerim

Terleyen alnım

Yabancıladı

Harfler güldü alaycı

Harfler hain, şakacı

Ne kadar toydu kahkahaları

Eden bulur

Başlayan bitirir

Sanıyorlardı

 

Pazarlık peşindeydiler hala

Bir de ucuz zafer

Bilirsin işte

Aldım verdim meselesi

Fi tarihinde olanlar

Fena halde

İçime işlemişti

Çentikleri attım

Hesabını tuttum

Ben on beş

Sen on yedi

İçim hiç rahat değil

Skor eşitlenmeli

 

Filanca gün

Ağlatmıştın beni

Hiç unutmam

O uğursuz duvarın dibinde

Gelen geçen bakmıştı hayretle

Mendilim yoktu

Hırkama silmiştim yaşlarımı

Yalnız yaşlar olsa iyi

Neyse…

 

O yaz cevapsız bırakmıştın

Mektuplarımı

Haindin

Ve kindar

Parmaklarını o kızın

Saçlarına dolamıştın derken

Kulağıma geleceğini

Bile bile hem de

Hınzırdın

Ve kurnaz

 

Geldiğimde gittin

Ürktüğümde sustun

Sorduğumda kaçtın

Sözlerim sözlerine çarptı

İçteki hep derinde kaldı

Mütemadiyen zamanla yarıştık

Ya geç ya erkendi oysa

Her seferinde

Ve tekrar tekrar

Kıl payı kaçırdık

 

Çetrefilli olacaktı belki

Ama olacaktı

Yapabilseydik

İster gurur de

İster beceriksizlik

“Basiretim bağlandı” derdi eskiler

Randımansızdık, erken tıkandık

Haydi, itiraf edelim

Korktuk kendimizden

Kıpkırmızı korktuk kendimizden

 

Yoruldum ben artık

Acemi harflerin gevezeliğinden

Yoruldum bitmeyen

Geçmiş muhasebesinden

Yapsaydın

Gelseydim

Deseydik

Geçti biliyorsun

Geçti gitti o trenler

 

Zaman sarılmayan yaralara

Sarılmanın zamanı

At artık o hoyrat kelimeleri dilinden

Duyasım yok

Yol ver o asi harflere

Uçarılıkları

Küfür misali yırtar kulaklarımı

Bugün var

Yarın yok herşey

Varken gel

Söz veriyorum

Bulacaksın beni

 

Sahi, özlemedin mi?

 

 

Brüksel, Eylül 2014