“Sevmiyorum seni!”

Dedi bana

Yüzüme karşı ve

Tekrar tekrar

 

Bilmiyorum:

Öç mü?

İnat mı?

Savaş mı?

Aradığı

 

Tek bildiğim

Onu istediğim

Beni ittikçe

Daha beter çekildiğim

Aşığım, acılıyım, deliyim…

 

Gözleri kaçak

Gözleri öfkeli

Gözleri hep benden uzak

Sesi bazen şamar misali patlıyor kulağımda

Sesi manidar

Sesi gaddar

Sesi yıktıkça çağlıyor

 

Alttan alıyorum

Suyuna gidiyorum

Sabrediyorum

Yaramıyor

Yaranamıyorum.

 

Tümden bileniyor

Hırçın tepkisi

Ateşine ateş taşıyorum

Gözleri kırgın

Gözleri ırak

Oysa ben hala o gözbebeklerinde geziyorum

 

Başkalarına bakışları farklı

Sevecen

Yumuşayan tonu sesinin tanıdık

Yanıp sönen tınısı

Saçlarını düzelten eli şen

Kahkahası içten

Parçası değilim artık o denklemin

Oyulup çıkarıldı siluetim

O ahbap çerçeveden

Bakakalıyorum

İzliyorum sessiz

Suçüstü yakalıyor beni gözleri

Yırtıcı bir kuş kadar atak ve delici

Hesap soruyor

Siniyorum

 

Her sabah

Ama her sabah, yeminle

Sahici bir umut

Her gece

Yürek kıskacı

Katil zanlısı

 

Aşığım

Biliyorum

Utancım yok

Kendime söz verdim:

Direniyorum

Sonuna kadar gideceğim

Biliyor

Vazgeçeyim

Çatlayayım

Çökeyim istiyor

Serileyim yere de

Üstüme basıp geçsin istiyor

 

Kendime sözüm var

Direniyorum

Bir gün anlayacak

Bir gün uyanacak

Bekliyorum

 

Aşığım arkadaşım

Biliyorum

Utanılacak şey değil

Yürek dediğin ben

Ben dediğin yürek

 

Kendini unutanlara acırım asıl

Ruh ölür arkadaşım

Yürek susunca

Hayat söner

Aşk kaçınca…

 

Brüksel, Kasım 2014