Bulutlu havaları

Sevdiğini söyledi…

Güneş,

O çok sevdiği güneş,

Canını acıtıyormuş artık…

Gözlerini aradım

Hüzünlü değildiler

Derinleşmemişti

Yüzünün çizgileri…

Önceden tanımamışsan onu

Bayılırdın hatta

Kendini ciddiye almayan hali

Çekerdi seni

Sesinin coşkusu,

Hayat enerjisi…

Gözlemleriyle sarsılır

Yorumlarında duralardın

Daha ne olsun derdin

Deli misin?

Daha ne olsun derdin

Gideni görmediğin için…

 

Bulutlu havaları

Sevdiğini söyledi…

Güneş,

O çok sevdiği güneş

Canını acıtıyormuş artık

Yanmaktan bezdim dedi

Delirse, ölse

Korunmayı seçmeyenlerdendi

Ya hep ya hiççi

Aşk basınca şükredip

Temkine hep yol verdi…

 

Korktum gözümü alanlardan

Dedi

Aydınlık adına gelenler

Deldi deşti

Duyularımı yordular

Hep birlikte yürürüz sandım ben

Oysa onlar erken yoruldular

Onlar toparlandı gitti

Ben kaldım

Alkışlanan ve acınılası

Yaz günü

Güneşin koynunda kaldım

Kızarmış bir meydanda

Çıplak ayak…

 

Bulutlu havaları

Sevdiğini söyledi…

Güneş,

O çok sevdiği güneş

Canını acıtıyormuş artık

Hüzün yoktu gözlerinde

Aklı hep bildiğimden çevik

Yürümek iyi geliyor dedi

Sokaklar malum

Bazen film

Bazen şiir…

Yeşilin tonları

Tiyatro girişlerinde çalan çanlar

Ve annelerini peşlerinden koşturan çocuklar

İyi geliyor

Bir kitaba sarılmak bir bankta

Bir sokak sergisinde

Hintli bir düşünürle tanışmak

Seni düşünmeden

Seni anımsamak

İyi geliyor

İçinden su geçen şehirlerde

Köprüleri arşınlamak

Tanımadığım biriyle selamlaşmak

İnsanlığımızın anlık dokunuşu

Umudu besleyen

Kırılgan sandığım umut

Yeniden filizlenen

Bulutlu havalarda yeşeren

Yorgun umut

Aşık olunası

Ve saygıdeğer…

Paris, Haziran 2015