Deli bir orman

Bazen üstüne gelir

O acımasız

O kara ve kör

Sen dantel, delik deşik

O boşluklarında genleşen

Sen kibrit çöpü

O inadına ağır…

Kavruldum

Karıştım

Görünmem zor derken

Artık bulunmam sanırsın

Onun gözü ayrıştırır

O tanır…

*

Bazen üstüne gelir

Kalakalırsın

Kulağına küpe sözler

Erir gider

Dünya susmaz

Bildim sanır

Gürültü kuşatır dört yanını

Toz bulutu

Sinsi parazit

Yürek gömerken başını

Kafan taşar

Dilinde heceler

Hep bir harf kaçak

Anlam biter…

*

Bazen üstüne gelir

Yolun sonu sanırsın

Sabrın dibi

İnceliş

Kopmaya gebe

Bir zil çalışıyla

Testi çatlar

Kan sızar

Çığlığın cesur çıktı

Ne hikmetse hala içeride…

*

Bazen üstüne gelir

Gözyaşın çapak olur

Batar gözüne

Ovuştur ki aksın keder

Bir inat

Kasıldığıyla kalır

Kurur derin

Dudakların

Nereye konsun bilmez

Seğiren parmağın…

*

Fısılda o zaman kendine

Hayal et

Düşün ki yaz

Ve güneştesin

Göğü örtmüşsün üstüne

Maviye çalmış gözlerin

Deniz uzaktaymış ne gam

Evin Galata Kulesi

Kayıplarını uğurladın

Kalbini ezenler artık el

Evin dedenin köstekli saati

Konuşasın yok o an

Çatıları okşuyor gözlerin

Yüzünde güngörmüş bir gülümseme

İçinde deli bir orman

Azgın, korkusuz ve yeşil…

*

Brüksel, Mart 2016

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s